کاوش موضوع تغذیه مصنوعی

به مجموعه عملیاتی که در جهت افزایش آب ورودی (جریان ورودی) به آبخوان (سطح آب زیرزمینی) انجام می‌شود، تغذیه می‌گویند. در بیلان (Artificial Recharge) مصنوعی آب‌های زیرزمینی عمل تغذیه به صورت طبیعی انجام می‌شود، لیکن در شرایطی نیاز به تغذیه بیشتر سفره می‌باشد و این عمل با کمک در تغذیه بیشتر از طرق ویژه صورت می‌پذیرد. بیشترین مصرف آب در ایران از طریق برداشت از منابع آب زیرزمینی می‌باشد. با استناد به آخرین آمار مربوط به سال آبی ۸۷–۸۶، میزان برداشت از منابع آب زیرزمینی از طریق چاه و قنات در کل کشور بالغ بر ۳٫۵۶ میلیارد متر مکعب در سال است که قسمت اعظم آن در بخش کشاورزی، آن هم با بازده پایین به مصرف می‌رسد. متأسفانه برداشت غیراصولی و بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی به همراه حفر چاه‌های غیرمجاز در دشت‌های کشور در دهه‌های گذشته موجب افت شدید کمی و کیفی در این منابع شده‌است که پیامدهای سوء آن به صورت تخریب کیفی آب زیرزمینی، نشست سطح زمین، افزایش هزینهٔ پمپاژ و گاهی کاهش جریان آب رودخانه‌ها با توجه به تعاملات هیدرولیکی بین آب زیرزمینی و سطحی نمایان شده‌است. این امر باعث شده‌است کسری مخزن (بیلان منفی) در آبخوان‌های کشور به بیش از ۶ میلیارد مترمکعب در سال برسد. چنین بهره‌برداری بی‌ضابطه‌ای از منابع آب زیرزمینی صدمات و تغییرات جبران‌ناپذیری را به محیط زیست وارد کرده‌است و ادامهٔ این روند یعنی بهره‌برداری بی‌رویه می‌تواند نگران‌کننده باشد. تغذیهٔ مصنوعی و طرح‌های تعادل بخشی در جهت تعادل رسیدن آب در سفره‌های زیر زمینی به اجرا در می‌آید.... بیشتر در ویکی پدیا